Προς μια νέα πολυθεϊστική θεολογία
Οι θεοί κατά την φιλοσοφική μου θεώρηση (Τρόπος και Είναι - Εισαγωγή στην φιλοσοφία του νεολογικού υλοθεισμού) δεν είναι κάτι που κείται έξω από τα πράγματα αλλά Είναι τρόπος ύπαρξης των πραγμάτων στα οποία δίνουν την μορφή, δηλαδή μορφοποιούν τα πάντα ως ροπές αρχετυπικές της κοσμικής Νόησης μέσα στο γίγνεσθαι, χωρίς βέβαια να ασκούν κυριαρχία πάνω στην ύλη καθότι και οι θεοί εκ της ύλης του κόσμου υπάρχουν που και αυτή είναι μορφοποιός ενέργεια κατα Λόγον διαφοροποιούμενη.
Συνεπώς οι θεοί δεν δύνανται να χαλιναγωγήσουν και υποτάξουν την πρωταρχική ύλη αλλά τουναντίον το ανυπότακτο αυτής αποδομέι στη τάξη του χρόνου κάθε μορφοποιητική παρέμβαση. Όπου η τυχαιότητα και η σκοπούσα ενέργεια συνυπάρχουν και διαπλέκονται στη γενεση και την μοίρα των όντων.
Το αβέβαιο και το χαοτικό είναι στοιχείο ζωτικό και ανυπόταχτο του κόσμου που εκ των πραγμάτων περιορίζει κάθε θεϊκή δράση.
Με λίγα λόγια οι θεοί δεν είναι οι παντοδύναμες οντότητες που κατά τον Επίκουρο ζουν ευτυχισμένοι στα διάμεσα κενά, ή κατά άλλους μακάριοι και πανευτυχείς στην αταραξία τους. Οι θεοί εκφράζουν τον αιώνιο αγώνα της μορφοποιητικής Νόησης του Είναι και σε αυτόν τον αγώνα μας καλούν να ανυψωθούμε και εμείς που μετέχουμε του νοητικού γεγονότος.
Όμως πάντοτε με μεγάλο σεβασμό και δέος προς την τυχαιογενετική ορμή της ουσίας του κόσμου που εκφράζει την αιώνια ποίηση της ζωής όπως την προσέγγισαν θαυμαστά οι μεγάλοι ποιητές Αισχύλος και Χέλντερλιν.
Με αυτή την θεμελιώδη σκέψη επιστρέφουμε στον ελληνικό πολυθεϊσμό και ανοίγουμε την αυλαία μιας νέας θεολογίας των θεών και της ύλης του κόσμου.
Λουκάς Σταύρου