Οι σημαίες πατήθηκαν στη λάσπη
Λύση του κυπριακού δεν υπάρχει και είναι λάθος να αναζητούμε λύση στην παρούσα κατάσταση.
Διότι η παρούσα κατάσταση αναδεικνύει ένα και μοναδικό μήνυμα. Το μήνυμα ότι ο ελληνισμός της Κύπρου κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Και από που κινδυνεύει;
Από την ηγεσία των Ελληνοκυπρίων και από τον λαό που επιλέγει αυτή την ηγεσία. Διότι εν γνώσει του ο λαός επιλέγει φαύλους και ουτιδανούς και όλοι από κοινού ζουν σε ένα παραμυθένιο κόσμο όπου νοιώθουν απόλυτη ασφάλεια είτε γιατί τους προστατεύει η Ε.Ε είτε γιατί έχουν φιλίες με τους ισραηλινούς και τους Αιγύπτιους και άλλα παρόμοια ονειροπολήματα.
Δεν λέω ότι κινδυνεύει να εξαφανιστεί ο κυπριακός ελληνισμός από τους Τούρκους διότι αυτό είναι δεδομένο και το ερώτημα είναι τι κάνει αυτή η κοινωνία για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τον τουρκικό κίνδυνο;
Πλουτίζουν μερικές φαμίλιες ρυπαρών κτηνοκύπριων της ολιγαρχίας και οι άλλοι επιθυμούν να τους μοιάσουν. Τι πρέπει να γίνει άμεσα;
Να εγκαταλειφθεί η κυπροκεντρική επανάπαυση και να γίνουν κινήσεις προς ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΙΣΧΥΟΣ.
Η πρόταση η δική μας προς αυτή την κατεύθυνση είναι να ξεκινήσει άμεσα η διαδικασία ένταξης της Κύπρου στην Ελληνική Δημοκρατία με πρώτο στόχο την επέκταση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στην Κύπρο, με την στρατιωτική ένωση Ελλάδος Κύπρου.
Αρχίζοντας από το πιο επείγον που είναι η στρατιωτική άμυνα θα προχωρήσει η ενταξιακή διαδικασία και σε άλλους τομείς.
Με αυτή την κίνηση η υφιστάμενη ανισορροπία ισχύος ανατρέπεται και επεκτείνεται η ευρύτερη ισχύς του ελληνισμού προς την Ανατολική Μεσόγειο με ισχυρή στρατιωτική παρουσία και εξακτίνωση της ισχύος προς την ευρύτερη περιοχή μέσα από αναβαθμισμένες σχέσεις αμοιβαίου συμφέροντος.
Όταν θα γίνουμε δυνατοί και τα ανθρωπάκια που σήμερα εξουσιάζουν στη πατρίδα μας θα ριφθούν στο καιάδα της ιστορίας τότε θα προετοιμάσουμε και την λύση του κυπριακού που ήταν και είναι και θα είναι η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.
Αν θέλετε απελευθέρωση πρέπει να γίνετε σκληρότεροι από το ατσάλι. Ένα ηφαίστειο μίσους και ενθουσιασμού πρέπει να κατακάψει τον βρωμερό υπόκοσμο του κυπροκεντρικού απομονωτισμού.
Αν όμως συνεχίσετε να τους ανεβάζετε στους θρόνους τότε θα χαθείτε γιατί έτσι ορίζει η άτεγκτη νομοτέλεια της ιστορίας.
Όποιος ενώπιον των κινδύνων αρνείται να συγκεντρώσει και επαυξήσει τις δυνάμεις του απλά εξαφανίζεται όπως εξαφανίστηκε ο ελληνισμός της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης που νόμιζε ότι με τα εμπόρια και τους αμανέδες θα υποτάξει τους τούρκους.
Ελπίζω αυτά που γράφω να μην είναι προ της άλωσης αν και τίποτα δεν υπάρχει στον ορίζοντα που να θυμίζει ζωή και δύναμη και ορμή. Οι σημαίες πατήθηκαν στη λάσπη.
Λουκάς Σταύρου