ΔΔΟ ή ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΗ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ

Η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία ως επιδίωξη λύσης εδράζεται σε δύο πραγματικότητες.

Η μία είναι η ύπαρξη ζώνης που έγινε με την εισβολή και επισημοποιήθηκε και με συμφωνίες “υψηλού” επιπέδου με τον Μακάριο και τον Κυπριανού.

Η δεύτερη είναι η ύπαρξη κοινότητας τουρκικής που κατοχυρώθηκε με τις συμφωνίες Ζυρίχης και το πρώτο σύνταγμα της Κ.Δ. και στη συνέχεια μετά την εισβολή μετατράπηκε σε αυτόνομο εκλογικό σώμα και λαό πράγμα που αναγνωρίστηκε με το διπλό δημοψήφισμα με την συμμετοχή των εποίκων το 2004.

Η Κυπριακή Δημοκρατία αναγνώρισε εμπράκτως την ύπαρξη δύο λαών και δύο ζωνών και τούτο επιβεβαιώνεται εξακολουθητικά μέσα από την διαδικασία των συνομιλιών που μάλιστα έχουν πάρει τον δρόμο των πενταμερών διασκέψεων.

Μένει να εφαρμοστεί στη πορεία η ομοσπονδία.

Όμως η ομοσπονδία δεν είναι μονόδρομος.

Διότι εφόσον είναι δεδομένη η διζωνικότητα και οι δύο λαοί θα εξευρεθούν τρόποι υπερφαλάγγισης της ομοσπονδίας που θα συνεπάγουν και διεθνή νομιμοποίηση του κατοχικού μορφώματος.

Οι τρόποι προσπέρασης της ομοσπονδίας εδράζονται στην στρατηγική της εμπράγματης διευθέτησης, στρατηγική την οποία ακολουθούν οι δύο “κοινότητες” προ πολλού.

Αναφέρω κάποια παραδείγματα:

άνοιγμα των οδοφραγμάτων
Κανονισμός της πράσινης γραμμής.
Παροχή ταυτοτήτων σε τουρκοκύπριους.
Πώληση πατρώας γης στους τούρκους με την ανοχή των εκάστοτε κυβερνήσεων της Κ.Δ.
Ελεύθερη διέλευση τουρκοκυπριακών οχημάτων με κατοχικές πινακίδες.
Επιδόματα σε τουρκοκύπριους.
Παροχή εργασίας σε τουρκοκύπριους.
Διοχέτευση τουρισμού στα κατεχόμενα.
Συνεργασία της αστυνομίας της Κ.Δ με την κατοχική αστυνομία.
Αποναρκοθέτηση στη γραμμή αντιπαράθεσης.
Παρουσία του κατοχικού εμπορικού επιμελητηρίου στις Βρυξέλες.

Ο κατάλογος ίσως να μην τελειώνει εδώ αλλά ενδεικτικά αναφέρω τα πιο πάνω.

Αυτός ο κατάλογος απλά θα συνεχιστεί σύμφωνα με την στρατηγική της εμπράγματης διευθέτησης και να προστεθούν και νέες διευθετήσεις όπως:

Απόσυρση στρατού από την γραμμή αντιπαράθεσης προς το Τρόοδος και τον πενταδάκτυλο αντίστοιχα ή ακόμα και μείωση στρατιωτικής παρουσίας.
Αναγνώριση του αεροδρομίου της Τύμπου.
Εγκατάσταση ελληνοκυπρίων στο Βαρώσι υπό κατοχική διοίκηση.
Μερική εγκατάσταση ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα και αντίστοιχη εγκατάσταση τουρκοκυπρίων στο νότο.
Διαμοιρασμός της κυπριακής ΑΟΖ πράγμα που πρότεινε ο Αναστασιάδης κάνοντας αναφορά σε ΑΟΖ των κατεχομένων ή συμφωνία συνεκμετάλλευσης της κυπριακής ΑΟΖ.
Εκπροσώπηση των τουρκοκυπρών στην Ευρωβουλή όπως και έγινε χωρίς να ελαττωθεί στο ελάχιστο η κατοχή.
Εγκατάσταση τουρκικών τραπεζών στο νότο.
Λοιπές εμπορικές συμφωνίες.
Συνεργασίες σε επίπεδο τεχνοκρατίας σε διάφορους τομείς.

10 Ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση τούρκων “επενδυτών” σε ολόκληρο το νησί.

Διευθετήσεις αυτής της μορφής θα ανοίξουν το δρόμο στο ορατό μέλλον για ομοσπονδιακές εφαρμογές που θα προκύψουν ως αναγκαιότητα εκ των πραγμάτων χωρίς να αντιδράσει ο αποχαυνωμένος ελληνόφωνος λαός.

Ο δρόμος της εμπράγματης διευθέτησης βήμα προς βήμα που έχει επιλεγεί αντικαθιστά την άμεση εφαρμογή λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) και απαλλάσσει τους κρατούντες από τυχόν αντιδράσεις του χειραγωγούμενου λαού.

Τούτο βέβαια δεν αποκλείει την περίπτωση κατάθεσης σχεδίου λύσης σε νέο διπλό δημοψήφισμα διότι επαναβεβαιώνονται οι δύο λαοί και οι δύο ζώνες αλλά και το αδύνατο μιας άμεσης επίλυσης που ανοίγει το δρόμο διάπλατα στην λύση της εμπράγματης διευθέτησης διασκεδάζοντας ταυτόχρονα τον “πατριωτισμό” των εθνικοφρόνων.

Ενώπιον αυτών των μεθοδεύσεων μπορεί να αντιταχθεί μια νέα στρατηγική που είναι αυτή της ένταξης της Κύπρου στην Ελληνική Δημοκρατία δυστυχώς όμως δεν υπάρχει λαός για να την ακούσει όπως δεν υπήρχε τότε πριν την άλωση της Πόλης που ο Πλήθων Γεμιστός κατέθετε πρόταση δημιουργίας εθνικού κράτους με βάση τον Μοριά.

Λουκάς Σταύρου