Πρόλογος του Λουκά Σταύρου σε βιβλίο για την ΕΟΚΑ Β στα ρωσικά
Η κυβέρνηση αρχιεπισκόπου Μακαρίου υπήρξε η πρώτη μετα-αποικιακή εξουσία στη Κύπρο που έφερε ακόμα τα στοιχεία της βρετανικής κατοχής. Μια τάξη οικονομικά ευνοημένων από τους Βρετανούς και την Κοινή αγορά πλαισίωσε την εξουσία η οποία με την σειρά της άρχισε να διαμορφώνει την πρώτη οικονομική ολιγαρχία.
Ο Μακάριος ως αρχιερέας και αρχιτραπεζίτης της Κύπρου με μια κόκκινη υπογραφή μοίραζε δάνεια και εμπορικές αντιπροσωπείες και έτσι έβαλε τις βάσεις ενός οικονομικού οχυρού που τον στήριζε σε όλες τις ενέργειες του.
Με αυτά και άλλα πολλά στήθηκε στη Κύπρο η ταξική ανισότητα και η υπερεξουσία της πλουτοκρατίας.
Ταυτόχρονα για να στεριώσει το νέο καθεστώς που είχε σαν θεμέλιο του το δοτό σύνταγμα της Ζυρίχης εφάρμοσε πολιτική διωγμών κατά των ενωτικών.
Δολοφονίες και φιμώσεις του τύπου και απαγορεύσεις της ελευθερίας του λόγου διαδέχονταν η μία την άλλη.
Ο αποκλεισμός των ενωτικών από τις κρατικές υπηρεσίες ήταν επίσης ένα άλλο μέτρο του καθεστώτος.
Το σύνταγμα της Ζυρίχης έδινε, και αυτό ισχύει μέχρι σήμερα, υπέρμετρη εξουσία στον πρόεδρο ως τον μοναδικό διαχειριστή της εκτελεστικής εξουσίας σε βαθμό που να συμπεριφέρεται ως μονάρχης και δικτάτορας.
Η διαχείριση του κυπριακού προβλήματος που προέκυψε από την ανταρσία των τουρκοκυπρίων υπήρξε εκ μέρους του ύποπτη και απαράδεκτη.
Το Μακαριακό καθεστώς επέτρεψε να μετατραπούν οι τουρκικοί θύλακες σε πάνοπλα οχυρά υπό την ηγεσία και καθοδήγηση του τουρκικού στρατού.
Μάλιστα μετά την αποχώρηση της ελληνικής μεραρχίας, που με δόλιο τρόπο ενεπλάκη και το καθεστώς Μακαρίου για την εκδίωξη της, ο Μακάριος άρχισε τις λεγόμενες διακοινοτικές συνομιλίες. Έδωσε δηλαδή συγχωροχάρτι στους τουρκοκύπριους που από το 1963 συνετάχθησαν με τον τουρκικό επεκτατισμό και επεχείρησαν ενόπλως την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο Μακάριος αγνόησε τα νέα δεδομένα που δημιούργησε το δίκαιο της ανάγκης που στην ουσία ήταν μετάβαση από το δικοινοτικό κράτος στην δημοκρατική ισότητα των πολιτών.
Αγνόησε επίσης τον τουρκικό επεκτατισμό που καραδοκούσε για να επιβάλει τα σχέδια του στην Κύπρο και μετέτρεψε το πρόβλημα της ανταρσίας των τουρκοκυπρίων σε δικοινοτικό πρόβλημα από πρόβλημα μεταξύ Κύπρου και τουρκικού επεκτατισμού.
Παράλληλα εφόσον δεν αποδεχόταν κίνδυνο προερχόμενο από την Τουρκία διέλυσε την παράκτια άμυνα και ακύρωσε τα σχέδια αμύνης της εθνικής Φρουράς που είχε εκπονήσει ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας.
Αυτά τα δεδομένα , δηλαδή η ταξική ανισότητα που επέβαλε, η στοχοποίηση και γκετοποίηση των ενωτικών και η διαχείριση του τουρκικού κινδύνου ως μη υπάρχοντος, παρήγαγαν ένα εκρηκτικό κλίμα στην Κύπρο.
Αυτό το κλίμα υπήρξε το αίτιο της εμφάνισης της ΕΟΚΑ Β που εξέφρασε την λαϊκή και εθνική αντίσταση στον καταστροφικό αυταρχισμό του Μιχαήλ Μούσκου - Μακαρίου.
Η ΕΟΚΑ Β έθεσε ως στόχο την αλλαγή της κατάστασης στα ζητήματα της άμυνας απέναντι στο τουρκικό επεκτατισμό και της εθνικής ενότητας του λαού.
Η ΕΟΚΑ Β δεν μπόρεσε να καταλάβει και κατά συνέπεια να εκφράσει πολιτικά πως η εθνική ενότητα δεν ήταν δυνατή στις συνθήκες της ταξικής ανισότητας και της παράδοσης της κυπριακής αγοράς σε μια ολιγαρχία τραπεζιτών και ευνοούμενων του Μακαρίου.
Αυτή η ολιγαρχία ήταν ο κυριότερος εχθρός της Ελλάδος και της ένωσης διότι θα έχανε το τσιφλίκι και την αποκλειστικότητα της εκμετάλλευσης του.
Αυτή η ολιγαρχία μαζί με την εμπορευομένη εκκλησία απαιτούσαν την συνέχιση της πολιτικής της ανεξαρτησίας και του διακανονισμού με τους τούρκους.
Η ΕΟΚΑ Β ηττήθηκε στο πεδίο της πολιτικής. Ο μόνος δρόμος που της απέμεινε ήταν η ένοπλη δράση. Αλλά και σε αυτό το πεδίο δεν είχε επαναστατική προοπτική διότι εστερείτο πρότασης διακυβέρνησης.
Μέσα από την ένοπλη δράση προσπάθησε να ασκήσει πίεση στο καθεστώς Μακαρίου για εφαρμογή κάποιων προτάσεων οι οποίες αναφέρονται στην συνάντηση Γρίβα-Μακαρίου, προτάσεις που απερρίφθησαν στο σύνολο τους.
Έλαμψε επίσης με την απουσία της η απολιτική ΕΟΚΑ Β κατά την περίοδο του πραξικοπήματος μέχρι την δεύτερη εισβολή και επέτρεψε την πολιτική διαχείριση της κατάστασης σε πολιτικούς του μακαριακού κατεστημένου που άφησαν την άμυνα σε κατάσταση διάλυσης και την πατρίδα απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει την δεύτερη εισβολή.
Έτσι πλήρωσε ο λαός της ΕΟΚΑ Β την υποχώρηση που εξέφρασε η τελευταία προκήρυξη της ΕΟΚΑ 55-59 όπου καλούσε τα μέλη της ΕΟΚΑ να περιστοιχίσουν τον Μακάριο.
Με αυτή την πράξη δεν άφησε καμιά πολιτική παρακαταθήκη προς δημιουργία αυτόνομου αντιπολιτευτικού ενωτικού πολιτικού κινήματος.
Η ήττα της ΕΟΚΑ Β υπήρξε αποτέλεσμα αυτής της συνθηκολόγησης που περιλάμβανε και την αποδοχή του κατοχικού συντάγματος της Ζυρίχης.
Δυστυχώς η ΕΟΚΑ πολιτικώς κατευθυνόμενη από την εκκλησία και το Μακάριο δεν δημιούργησε συνταγματικό υποκείμενο και άφησε τους Βρετανούς να φροντίσουν για αυτό.
Η διαχείριση του ενωτικού ζητήματος απέτυχε και χιλιάδες αγνοί αγωνιστές πληρώνουν μέχρι σήμερα για την πίστη τους στην μητέρα Ελλάδα.
Όμως παρά την ήττα που υπέστη η ΕΟΚΑ Β πριν το πραξικόπημα από τις μακαριακές δυνάμεις μπόρεσε να ανασυνταχθεί και κατά την περίοδο της εισβολής να σχηματίσει τα πολεμικά τάγματα που έδωσαν σημαντικές νικηφόρες μάχες και απέτρεψαν την ολοκληρωτική ήττα της Κύπρου από τους τούρκους.
Η κατάληψη των τουρκικών θυλάκων στο νότο δεν επέτρεψε στον επιτιθέμενο τουρκικό στρατό να δημιουργήσει προγεφυρώματα και να διασπάσει την ζώνη κυριαρχίας των ελληνικών δυνάμεων στο νότο.
Αυτή είναι η μεγάλη προσφορά των πολεμικών ταγμάτων της ΕΟΚΑ Β όπου και ο γράφων συμμετείχε ως εθελοντής σε μάχες.
Δυστυχώς σήμερα επικρατούν οι ίδιες συνθήκες που υπαγόρευσαν την ανάδυση της ΕΟΚΑ Β. Δραματική υποχώρηση στο εθνικό θέμα, ακραία ταξική ανισότητα με την τραπεζοκρατία να αρπάζει τις περιουσίες του λαού και μαζική φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων. Όλα αυτά συμβαίνουν στα πολιτειακά πλαίσια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με την εκτελεστική εξουσία σε κατάσταση αυταρχικής έπαρσης και μέθης και την νομοθετική εξουσία έρμαιο στα κομματικά συμφέροντα της διαπλοκής και της διαφθοράς.
Η γέννηση ενός νέου λαϊκού κινήματος είναι ιστορική αναγκαιότητα.
Αυτό είναι το κοινοτιστικό κίνημα του οποίου ηγούμαι με προτάσεις αλλαγής του πολιτεύματος και συμμετοχής του λαού σε όλες τις βαθμίδες της εξουσίας, με ένταξη στην ελληνική δημοκρατία και ενσωμάτωση της εθνικής φρουράς στις ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδος, με εδραίωση της στρατηγικής της απελευθέρωσης στο εθνικό θέμα της Κύπρου και μετάβαση από την καπιταλιστική παραγωγή που επιτρέπει την καταλήστευση του λαού από την τραπεζοκρατική ολιγαρχία στην κοινοτιστική οικονομία και το κοινοτιστικό τραπεζικό σύστημα που θα δώσει πλούτο στο λαό και ισχύ στο έθνος.
Εύχομαι η ιστορία να καθοδηγήσει τις επαναστατικές δυνάμεις που θα αναδυθούν ώστε να αποφύγουν την επανάληψη των παλαιών λαθών.
Λουκάς Σταύρου