Ο μηδενισμός όλων των νοημάτων
Σώμα και νους είναι μορφές και δράσεις ή συστήματα αλληλένδετα.
Όπως το σώμα είναι σύνολο συστημάτων ταχυτήτων έτσι και ο Νούς.
Δεν νοείται Νους χωρίς σώμα.
Ο ανθρώπινος νους έχει ως σώμα του το ανθρώπινο σώμα στη σχέση του με το περιέχον το οποίον απειρίζεται.
Ο κοσμικός νους έχει ως σώμα του τον κόσμο.
Η νόηση είναι κοσμικό γεγονός και ως εκ τούτου η ανθρώπινη νόηση είναι επέκταση της κοσμικής.
Η δράση της νόησης είναι γεγονός ουράνιο και συμπαντικό. Ενώ η δράση του σώματος περιορίζεται στην εξατομικευμένη μορφή που ανήκει στην πολλαπλότητα.
Ο νους είναι σύνθεση υψηλών ταχυτήτων που υπερβαίνουν την ταχύτητα του φωτός.
Τούτο αποδεικνύεται από την κατανόηση της απειρότητας και της ολότητας πράγμα που θα ήταν αδύνατο να συμβεί με πεπερασμένες ταχύτητες.
Ο κοσμικός νους είναι ταχύτητα που δημιουργεί κόσμο δια της σκέψης και του οράματος ενώ ο ανθρώπινος νους στερείται της άμεσης επενέργειας στα πράγματα. Ο ανθρώπινος νους στο δεδομένο εξελικτικό στάδιο δεν είναι γενεσιουργός αλλά γνωρίζων.
Η γνώση του ανθρώπινου νου είναι πληροφορία μεταφερόμενη στον κοσμικό νου.
Εξ ου και το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης αλλά και κάθε ύπαρξης να μεταβιβάζει πληροφορία στο κοσμικό αυτοσυνείδητο και αυτενεργό υποκείμενο.
Το νόημα δεν είναι κάτι που μετατίθεται σε μελλοντικό χρόνο αλλά αιωνίως παροντικό.
Ακόμα και η σωματική ηδονή περιέχει κοσμικό νόημα. Ο κόσμος παράγει ηδονή διαφόρων βαθμών όπως σωματική, αισθητική, ηθική, συγκινησιακή, ποιητική, νοητική. Η ηδονή είναι ο βαθύτερος λόγος του κόσμου.
Η δράση της κοσμικής νόησης είναι ηδονική. Έχει ως αίτιο την ηδονή. Αίτιον γενεσιουργό και τελικό σκοπό.
Ύψιστη ηδονή της γενεσιουργού νοήσεως είναι η δημιουργία η οποία μεταβαίνει στους θεούς που είναι οι οντικές αρχετυπικές ροπές της νόησης και φτάνει ως τα εξατομικευμένα δημιουργικά όντα της πολλαπλότητας.
Όμως στην περιοχή της πολλαπλότητας επικρατεί ως εκδήλωση της αδιάκοπης ορμής του γίγνεσθαι ο ανταγωνισμός και ο αιώνιος πόλεμος για την επιβίωση και την εμβίωση της ηδονής.
Έτσι σε αυτό το πεδίο της ύπαρξης η ηδονή διασταυρώνεται με την οδύνη.
Η ατομική ύπαρξη στην ανταγωνιστική πολλαπλότητα των μορφών του γίγνεσθαι είναι μια στιγμή της καθολικής ορμής της ζωής και των πολλαπλών σχέσεων και συστημάτων της.
Στο ανθρώπινο επίπεδο η ανώτερη κατάσταση είναι η κατανόηση του δράματος και η απελευθέρωση από κάθε εσωτερικό καταναγκασμό μέχρι την κατάκτηση της αταραξίας.
Στην αταραξία που είναι κατάσταση γνώσης και αυτογνωσίας ευρίσκεται η ηδονή της θέασης του μεγάλου δράματος του κόσμου.
Ο μηδενισμός όλων των νοημάτων της ατομικότητας είναι η ύψιστη κατάσταση της πνευματικότητας και εσωτερικότητας επί της οποίας εδράζεται η συνείδηση του σοφού, στο πόλεμο και την ειρήνη στη ζωή και στο θάνατο.
Από αυτή την βάση μπορεί να εκκινήσει μια δημιουργική δράση που εξομοιώνεται με την υπέροχη δημιουργική δράση της κοσμικής νόησης και των θεών. Μια δράση που δεν επιδιώκει ούτε κτήση ούτε κατάκτηση και που αποτελεί ύμνο στην δημιουργία και την δημιουργημένη ωραιότητα.
Κατάφαση και συμμετοχή στο αιώνιο παιχνίδι της δημιουργίας που υπερβαίνει την ατομικότητα και τις ηδονοθηρικές επιδιώξεις της.
Δημιουργία όμως σημαίνει κατάφαση στον πόλεμο αλλά από το ύψος της ουράνιας νόησης.
Λουκάς Σταύρου