Σημειώσεις για την κοινοτιστική οικονομία
Το μεγαλύτερο μέρος των αποταμιεύσεων δεν ανακυκλώνεται στην αγορά και εν γένει στην παραγωγική διαδικασία.
Μόνο ένα ελάχιστο μέρος του αποταμιευτικού όγκου μπαίνει στην παραγωγική διαδικασία.
Έτσι η αποταμίευση είναι ένα παγόβουνο που αντιπροσωπεύει όχι τον πλούτο μιας κοινωνίας αλλά την αδράνεια και την φτώχεια της κοινωνίας και την συρρίκνωση της παραγωγής.
Αυτό το φαινόμενο ισχύει στο καπιταλιστικό σύστημα. Η παγοποίηση του πλούτου.
Πως σπάει ο πάγος ώστε να τρέξουν τα ύδατα στην παραγωγική γη; Ας πούμε με την φορολόγηση των αποταμιεύσεων πέραν ενός ζωτικού ορίου;
Όμως στην περίπτωση του ξένου νομίσματος όπως είναι το ευρώ όλα τα παγωμένα κεφάλαια θα φύγουν από την χώρα για επενδύσεις στο εξωτερικό.
Εκτός εάν δοθούν επενδυτικά κίνητρα ώστε να μείνουν στον τόπο τους.
Ποια είναι τα επενδυτικά κίνητρα; Μείωση στο ελάχιστο της φορολογίας.
Τούτο απαιτεί ένα νέο φορολογικό σύστημα που δεν θα τσακίζει τον πλούτο αλλά αντιθέτως θα του παρέχει την δυνατότητα να παραμένει στη χώρα και να προσφέρει εργασία.
Εφόσον όμως θα μειωθεί η φορολογία του πλούτου θα πρέπει να αυξηθούν από την άλλη οι αποδοχές των εργαζομένων.
Έτσι ο φόρος που επιβάλλεται σήμερα και που πέραν ενός ορίου εξοντώνει τις επιχειρήσεις θα μεταφέρεται στην κοινωνία και στην ουσία θα είναι ένας τρόπος αναδιανομής του πλούτου και ταυτόχρονα καταπολέμησης μέχρι και εκμηδένισης της ανεργίας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με κρατική ρύθμιση και αυτός είναι ο ρυθμιστικός ρόλος που πρέπει να έχει το κράτος υπέρ του κοινωνικού συνόλου.
Για να έχουμε ένα φορολογικό σύστημα που θα τείνει προς την ελαχιστοποίηση του φόρου κι όχι όπως συμβαίνει σήμερα που τείνει προς την μεγιστοποίηση του και την εξαθλίωση των πολιτών, πρέπει το κράτος και οι διάφοροι δημόσιοι οργανισμοί όπως είναι οι τοπικές αυτοδιοικήσεις κλπ να βρουν ένα τρόπο να καλύπτουν τα έξοδα τους.
Ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Είναι το κοινοτιστικό τραπεζικό σύστημα το οποίο θα ελέγχεται από τις εθνικές δυνάμεις και θα παράγει το χρήμα δια της παραγωγικής ζήτησης και του δανεισμού.
Το χρήμα που επιστρέφει ως εξόφληση του δανείου στο δημόσιο τραπεζικό σύστημα είναι ο πραγματικός πλούτος που δημιουργεί η κοινωνία, είναι περιουσιακό στοιχείο της κοινωνίας.
Με αυτό το χρήμα το δημόσιο θα καλύπτει τα έξοδα του και θα επενδύει σε νέους παραγωγικούς τομείς και υποδομές. Το κοινοτιστικό τραπεζικό σύστημα που περιλαμβάνει και τον νέο συνεργατισμό θα δώσει έσοδα στις τοπικές κοινότητες και θα τις απεξαρτήσει σε μεγάλο βαθμό από το κεντρικό κράτος.
Επίσης ένα μέρος αυτών των εσόδων εκ των επιστρεφομένων δανείων θα κατευθύνεται στη κάλυψη του συνταξιοδοτικού συστήματος και θα απαλλάξει την κοινωνία από το ισχύον σύστημα των κοινωνικών ασφαλίσεων με την ατσάλινη γραφειοκρατία του. Στο κοινοτιστικό κράτος ο πλούτος δημιουργείται από την εργασία του λαού και επιστρέφει στο λαό.
Στο κοινοτιστικό οικονομικό σύστημα ο έλεγχος του πληθωρισμού δεν γίνεται δια της φορολογίας αλλά δια της ελεγχόμενης ανακύκλησης του δημοσίου τραπεζικού κεφαλαίου που όπως είπαμε παράγει ο εργαζόμενος λαός.
Το κοινοτιστικό οικονομικό σύστημα ανοίγει την προοπτική κατάργησης του φορολογικού κράτους και των μηχανισμών της φορολογικής βίας.
Εννοείται πως για να υπάρξει κοινοτιστική οικονομία απαιτείται εθνικό νόμισμα και πλήρης εθνική κυριαρχία.
Προσθέτω ακόμα πως εφόσον το κρατικό τραπεζικό σύστημα κατευθύνει το χρήμα προς την παραγωγική ζήτηση του λαού σημαίνει πως μπορεί να δημιουργήσει συνεργατικές και κοινοτικές επιχειρήσεις και να αποδομήσει την υφιστάμενη ολιγαρχία του πλούτου που περιφέρεται στο ισχύον ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα.
Έτσι το κοινοτιστικό κράτος κτυπά τον ιδιωτικό καπιταλισμό και αναδεικνύει τον κοινωνικό πλουτισμό, αξιοποιώντας την ιδιωτική πρωτοβουλία και εργατικότητα, αντίθετα προς την κομμουνιστική ιδεολογία που ισοπεδώνει την κοινωνία και μετατρέπει το κράτος σε ιδιοκτήτη και εν τέλει σε αφέντη των σκλάβων.
Το κοινοτιστικό κράτος θα εφαρμοστεί υπό την ιδεολογική καθοδήγηση του κοινοτιστικού κινήματος ενάντια στον καπιταλισμό και τον κομουνισμό.
Εν κατακλείδι όλα αρχίζουν από τον ιδεολογικό αγώνα και την επαναστατική οργάνωση του λαού σε όλες τις παραγωγικές του τάξεις που στο ισχύον σύστημα αντιμάχονται μεταξύ τους, πλην των ολιγαρχών και των τραπεζιτών τους οποίους ο κοινοτισμός θα καταργήσει μια για πάντα.
Ο λαϊκός κοινοτιστικός στρατός θα γκρεμίσει το ταξικό κράτος της εκμετάλλευσης και της εθνικής καχεξίας και θα ποδοπατήσει την κουλτούρα της παρακμής και της σήψης.
Λουκάς Σταύρου