Ο ρητορικός πατριωτισμός εθνικισμός
Κυκλοφορεί εδώ και χρόνια ένας ρητορικός πατριωτισμός-εθνικισμός που σημειώνει επιτυχίες στις εκλογές καθότι η ρητορική έχει την δύναμη να παρουσιάζει το άσπρο μαύρο και να παραπλανεί τον λαό που για 17 αιώνες έμαθε να ζει χωρίς πολιτειακή σκέψη ως υπήκοος αντί ως πολίτης και φαλαγγίτης. Αν αφήσουμε τα πτερόεντα έπεα να τα πάρει ο άνεμος τότε μένει η ουσία αυτού του ρητορισμού και περιγράφεται στις γενικές της γραμμές ως ακολούθως.
Πρώτο: αποδοχή της αρχής της αντιπροσώπευσης και της ομοιογενοποίησης του λαού σε μια μάζα ψηφοφόρων χωρίς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κοινοτιστικής και εργασιακής διαφοροποίησης. Η αποδοχή αυτή δένει τέλεια με τον κοινοβουλευτισμό και την σύγχρονη δημοκρατία που μας έρχεται από την δύση και δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική αρχή της άμεσης συμμετοχής και του ένοπλου λαού.
Πάνω σε αυτή την αρχή της μαζικοποίησης του λαού που αποτελεί ιστορικό εξευτελισμό του ανθίζουν και όλες οι τάσεις της δικτατορίας και απολυτολογίας που εκκολάπτουν μέσα τους όλοι οι αρχηγίσκοι του ρητορικού πατριωτισμού-εθνικισμού.
Δεύτερο: αποδοχή του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος που στηρίζει τις ζημιές του το κράτος. Οι ρητοριστές δεν έχουν ούτε γνώση ούτε διάθεση να σκεφτούν ένα άλλο σύστημα παραγωγής του χρήματος που να κατευθύνεται στην παραγωγική λαϊκή βάση. Διότι η ιεραρχία που τους δίδαξε ο σκοταδιστικός εξουσιασμός για αιώνες δεν τους επιτρέπει να φανταστούν μια κοινωνία χωρίς αφεντικά ολιγάρχες. Νομίζουν πως αυτοί έρχονται από τον ουρανό όπως οι άγγελοι που φέρνουν τους μισθούς των ιερέων και όχι από την βια και την ατιμία της εξουσίας.
Τρίτο: αποδοχή του μονοπωλίου της κρατικής βίας. Διότι δεν είναι δυνατό να δεχθούν ότι ο λαός πρέπει να έχει εξουσία και να είναι ένοπλος. Έμαθαν ότι η εξουσία είναι κάτι άλλο από τον λαό.
Τέταρτο: αποδοχή του φορολογικού κράτους και της γραφειοκρατίας και τούτο συνδέεται με την λαθεμένη αντίληψη της παραγωγής του πλούτου μέσα από την σχέση εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου, κεφαλαιούχου και εργαζόμενου. Δεν γνωρίζουν ότι όταν το χρήμα είναι δημόσιο αγαθό και παράγεται από ένα δημόσιο σύστημα καταργείται το χάσμα ανάμεσα στον κεφαλαιούχο και τον σκλάβο διότι και ο σκλάβος μπορεί να απελευθερωθεί και να προσδεχτεί δημόσιο χρήμα για την παραγωγική του δράση σε ατομικό αλλά κυρίως σε συλλογικό-συνεταιριστικό επίπεδο. Έτσι ο πλούτος που θα παράγεται θα εκτοπίσει το φορολογικό κράτος σταδιακά μέχρι την κατάργηση του. Ο ρητορικός πατριωτισμός-εθνικισμός στερείται από τις ιδέες του κοινοτισμού και εθνικού κοινωνισμού.
Πέμπτο: αποδοχή της πνευματικής εξουσίας του ιερέα ο οποίος κατόρθωσε μέσα από την εξουσία που του έδινε η αυτοκρατορία και η ξένη κατοχή να επισκιάσει την παιδεία και να βάλει στο ράφι με τις αράχνες τον μεγάλο ελληνικό πολιτισμό. Ο λεγόμενος ελληνοχριστιανισμός που εμπορεύονται όλοι αυτοί οι αγύρτες είναι ο τάφος του ελληνισμού που δήθεν μετεξελίχθηκε στο δικό τους αφήγημα. Άλλο ελληνισμός και άλλο χριστιανισμός και αν πρέπει να υπάρχουν και τα δύο πρέπει να είναι σαφώς διαχωρισμένα και όχι σε ένα τραγέλαφο που καταργεί τον ελληνισμό.
Έκτο: αποδοχή της ξενοκρατίας δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρωνομίσματος. Ενώ την από την άλλη ρητορεύουν περί εθνικής κυριαρχίας. Με ξένο νόμισμα και τραπεζική επικυριαρχία δεν είναι δυνατό να υπάρξει εθνική οικονομία. Μήτε μπορεί να υπάρξει εθνική γεωπολιτική στρατηγική υπό την σκιά των Βρυξελών. Εντός της Ε.Ε. αυτόματα υπαγόμαστε στις επιλογές του ΝΑΤΟ και γινόμαστε όργανα του ιμπεριαλισμού των μεγάλων χωρών της Ε.Ε. και των αγγλοαμερικάνων εγκαταλείποντας την ιδέα της Μεγάλης Ελλάδος με την ομοσπονδιακή ένωση των δυο κρατών του ελληνισμού με δυνατότητες επέκτασης του Κοινού Ελλήνων στην Βόρεια Ήπειρο και την Σικελία και όχι μόνο. Εγκαταλείπουμε επίσης το όραμα μιας Ελλάδος με ισχυρό πολεμικό ναυτικό που θα ασκεί την ευεργετική εθνικοκοινωνική επιρροή του στα κράτη της Βόρειας Αφρικής και της Ανατολικής Μεσογείου.
Έβδομο: αποδοχή του ισχύοντος καθεστώτος ιδιοκτησίας και κατ επέκταση διαγραφή κάθε επαναστατικού δικαίου αναδιανομής της ιδιοκτησίας γης και μέσων παραγωγής στα πλαίσια της εθνικής οικονομικής ανάπτυξης. Ότι άρπαξαν οι παλιές γενιές ολιγαρχών θέλουν να συνεχίσουν να τα έχουν και να τα κληρονομούν μέσα από ένα ταξικό κράτος στους νέους ολιγάρχες και ο λαός στην φτώχεια και την εξαθλίωση.
Όγδοο: αποδοχή του μονολόγου των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Στο θέμα αυτό δεν υπάρχει καμία πρόταση για κοινοτιστικά μέσα ενημέρωσης και για συμμετοχική διαχείριση της πληροφορίας και της γνώσης.
Με λίγα λόγια ο ρητορικός πατριωτισμός-εθνικισμός εργάζεται για μια πατρίδα τσιφλίκι των ντόπιων ολιγαρχών και κομματαρχών και του ξένου ιμπεριαλισμού. Ως αντιστάθμισμα υπόσχονται στο λαό επιδόματα και κοινωνικές παροχές από τα ψίχουλα που πέφτουν από τα τραπεζώματα των τυράννων. Είναι σύνηθες μάλιστα το φαινόμενο να εντείνεται αυτό το μασκαραλίκι της ελεημοσύνης κατά τις εορτές με διαμοιρασμό ληγμένων ριζομακάρονων και συσσιτίων.
Στη δική μας πατρίδα οι ψευτοπατριώτες και ψευτοεθνικιστές δεν θα υπάρχουν γιατί ο ένοπλος λαός οργανωμένος στις κοινότητες του και τις εργασιακές του ενώσεις θα ασκεί έλεγχο στην οικονομία και το τραπεζικό σύστημα, στη παιδεία και τον πολιτισμό σε μια Ελλάδα μεγάλη και ισχυρή.
Λουκάς Σταύρου