Για την ομοσπονδιακή ένωση Κύπρου και Ελλάδος
Τιμούμε το ενωτικό δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950.
Προαιώνιος πόθος των ελλήνων της Κύπρου είναι ο πόθος της Ενώσεως με την Ελλάδα ώστε να ανήκει στην ενιαία κρατική οργάνωση του ελληνισμού ο οποίος είναι πολύ ευρύτερος από τα όρια της κρατικής του οντότητας καθότι συμπεριλαμβάνει και τις σκλαβωμένες πατρίδες και τις κοινότητες των ελλήνων στη διασπορά και στην μεγάλη Ελλάδα που αφυπνίζεται και ζητά σήμερα την απελευθέρωση της από το ιταλικό κράτος.
Η μορφή της κρατικής ενιαίας οντότητας δεν είναι μια και μοναδική. Το 1950 αλλά και κατα την διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ οι έλληνες της Κύπρου αντιλαμβάνονταν την Ένωση ως μετατροπή της Κύπρου σε νομό της Ελλάδος και καλώς νοούσαν τότε τα πράγματα.
Σήμερα όμως η Κύπρος δεν βρίσκεται στην ίδια κατάσταση του 1950. Η Κύπρος σήμερα έχει ένα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο και μπορεί να αποφασίζει δια της κρατικής του οντότητας.
Συνεπώς σήμερα το ενωτικό ζήτημα θα μπορούσε να τεθεί σε άλλη βάση και να μεταβεί από την επιθυμία μετατροπής της σε νομό της Ελλάδος σε ομοσπονδιακή ένωση των δύο κρατών του ελληνισμού.
Τα ωφελήματα της ομοσπονδιακής ένωσης είναι πολλαπλά αλλά το καλύτερο από όλα είναι πως η ομοσπονδιακή ένωση των δύο κρατών του ελληνισμού είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί ως κυβερνητική πολιτική που δεν απαιτεί ούτε δημοψήφισμα κατά τον ίδιο τρόπο που έγινε η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αν εκλεγεί μια κυβέρνηση που θα έχει στο προεκλογικό της πρόγραμμα την ομοσπονδιακή ένωση με την Ελλάδα τίποτα δεν μπορεί να την εμποδίσει να το πράξει.
Το μεγιστο εμπόδιο για την ομοσπονδιακή ένωση που προτείνουμε εμείς οι εθνικοκοινοτιστές είναι ο κυπροκεντρικός απομονωτισμός. Ο πόθος της ενώσεως αντικαταστάθηκε από την ιδέα της ανεξαρτησίας που δεν λαμβάνει καθόλου υπόψιν τα δεδομένα της ισχύος στην ευρύτερη περιοχή και ενδιαφέρεται μόνο να συντηρήσει τα μικροσυμφέροντα της τοπικής ολιγαρχίας και του τραπεζικού τσιφλικιού.
Τα πολιτικά κόμματα της βουλής υπηρετουν τον κυπροκεντρικό απομονωτισμό με διάφορες σιχαμερές δικαιολογίες.
Ο λαός από με την σειρά του τελεί σε κατάσταση αφασίας υπο την σκιά της κυπροκεντρικής προπαγάνδας, του συβαριτισμού και του λοατκισμού.
Παρά ταύτα ο αγών συνεχίζεται. Διεκδικούμε την ομοσπονδιακή ένωση των δύο κρατών του ελληνισμού και οραματιζόμαστε την ένταξη στην μεγάλη εθνική ομοσπονδία και των άλλων ελλήνων που διαβιούν στην Β. Ήπειρο στην Μεγάλη Ελλάδα, στο Μοναστήριο, στον Πόντο και αλλαχού.
Ο ενιαίος στρατός που θα προκύψει από την πραγμάτωση της ομοσπονδιακής ένωσης θα αλλάξει τα δεδομένα στην Μεσόγειο και το έθνος μας θα γίνει πάλι ισχυρό και μεγάλο στο χώρο και στον πολιτισμό.
Λουκάς Σταύρου