Οι τέσσερις κίονες του ελληνικού εθνικισμού
Ο ελληνικός εθνικισμός στέκεται πάνω σε τέσσερις κίονες. Πρώτο στον φυλετισμό, καθότι το έθνος μας δεν είναι πολιτισμικό κατασκεύασμα του διαφωτισμού και της σύγχρονης δημοκρατίας που έφερε ο αγγλικός και γαλλικός κοινοβουλευτισμός. Το ελληνικό έθνος υπήρχε και πριν το κράτος που προέκυψε από το καπέλωμα της ελληνικής επανάστασης από την ολιγαρχική τάξη και την συνωμοσία ξένων και ντόπιων. Το ελληνικό έθνος υπήρχε στους μακρούς χρόνους της βυζαντινής αλλοτρίωσης και της οθωμανικής δουλείας ως γένος με τις κοινότητες του που ακόμα και στις δύσκολες συνθήκες της τυραννίας συντηρούσε μια μορφή λανθάνουσας αυτονομίας.
Δεύτερο στην εθνική παράδοση που ερχόταν από την αρχαία Ελλάδα. Αυτή η παράδοση διασώθηκε αλλοιωμένη και σκεπασμένη από τον χριστιανισμό και την εκκλησία αφενός και αφετέρου από μια γνήσια εθνική διανόηση που αν και πολεμούμενη επιβίωσε και έφτασε στο ύψος ενός Πλήθωνα. Συνεπώς χωρίς φυλετική συνείδηση και παράδοση που δεν κόβει τις αρχαιοελληνικές μας ρίζες δεν μπορεί να τεθεί ο ελληνικός εθνικισμός. Διότι αν καταργήσουμε ή αλλοιώσουμε την αρχαιοελληνική παράδοση για να υποκύψουμε στην αφήγηση της εκκλησίας που λέει ότι αυτή μετεξελίχθηκε στο χριστιανικό δόγμα τότε το έθνος χάνει την οργανική του φύση και γίνεται κατασκεύασμα που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του σκοταδιστικού ανθελληνικού ιερατείου. Η εθνική παράδοση είναι αυτή που είναι και όχι η ερμηνεία που δίνουν για αυτήν οι κρατούσες δυνάμεις της εξουσίας. Ο εθνικισμός από την άποψη αυτή πρέπει να εκδηλωθεί ως αντιεξουσιασμός προς αποτίναξη των παραμορφωτών της εθνικής παράδοσης.
Τρίτον στην λαϊκότητα, διότι ο λαός είναι που διασώζει και την φυλή και την παράδοση παρά τις αντίξοες συνθήκες. Μέσα στις τάξεις του λαού ακόμα και σε εποχές που απλώνεται η στάχτη της τυραννίας διασώζει εντός της τα ζώπυρα της εθνικής αλήθειας και του αίματος. Ο λαός ορίζει το έθνος και όχι η άρχουσα τάξη με τις συγκεντρωτικές εξουσίες της. Σε εποχές ελευθερίας που είναι το όραμα του εθνικισμού μόνο ο λαός πρέπει να ασκεί εξουσία και να ορίζει την ταυτότητα του με πνεύμα ελευθερίας και παιδείας.
Τέταρτο η γη της πατρίδος διότι σε όλους τους καιρούς και με όλα τα βάσανα της σκλαβιάς ο μεγάλος λαός των Ελλήνων δεν εγκατέλειψε την γη του αλλά διεξήγαγε αδιάκοπους αγώνες για την απελευθέρωση της. Εξ αυτών των αγώνων αναδείχθηκε το ηρωικό πνεύμα και η εθνική μας υπερηφάνεια. Η γη της πατρίδος δεν παραδίδεται σε κανένα ξένο και καμιά κατοχή δεν μπορεί να την καταργήσει. Κάθε σκλαβωμένο μέρος της μεγάλης μας πατρίδας απαιτεί την απελευθέρωση της. Ούτε μια φούχτα χώμα στους κατακτητές της. Η γη της πατρίδος είναι ο τόπος της ελευθερίας και της επιβίωσης μας είναι η έδρα του πολιτισμού μας, των ιερών και των βωμών μας.
Φυλή, παράδοση, λαϊκότητα και πατρώα γη στηρίζουν τον ελληνικό εθνικισμό. Πάνω σε αυτούς τους κίονες μπορεί να στηριχθεί η ζωφόρος της εθνικιστικής πολιτικής και στρατηγικής και να δομηθούν προγράμματα και συγκεκριμένες προτάσεις.
Όχι στην φυλετική αλλοίωση.
Όχι στην επισκίαση και αλλοίωση της παράδοσης μας από τις υπερεξουσίες και τις πολιτικές ιδεολογίες του κοινοβουλευτισμού και της καπιταλιστικής ολιγαρχικής δημοκρατίας.
Όχι στην κυριαρχία της αστικής τάξης και γενικά κάθε ολιγαρχίας πάνω στο λαό. Η λαϊκή εξουσία υπεράνω όλων.
Όχι στην προδοσία της πατρίδος και σε κάθε συμβιβασμό με τους κατακτητές της. Ναι στην απελευθέρωση με δημιουργία ισχυρού στρατού και εθνική στρατηγική.
Όχι στην υποταγή μας σε αυτοκρατορικά πολυεθνικά σχήματα που καταργούν την εθνική κυριαρχία όπως είναι η ευρωπαϊκή ένωση.
Όλα αυτά θα γίνουν πραγματικότητα μόνο αν γκρεμίσουμε το σύστημα που μας επιβλήθηκε, αν αντικαταστήσουμε την αντιπροσωπευτική δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό με το Κοινοτιστικό πολίτευμα, αν αποτινάξουμε την πνευματικό μονοπώλιο της εκκλησίας και επαναφέρουμε την εθνική παιδεία, αν γκρεμίσουμε τα οχυρά της ολιγαρχίας και δώσουμε στις λαϊκές δυνάμεις το αυτεξούσιο της εργασίας και της οικονομίας λαϊκοποιόντας πρώτα από όλα το τραπεζικό σύστημα, αν στηρίξουμε την ελληνική οικογένεια με νόμους και οικονομικά προγράμματα, αν δεν ισοπεδώνουμε την μεγαλοφυΐα με την μετριότητα και την ασθενικότητα και επαναφέρουμε το πνεύμα της ρωμαλέας ανωτερότητας.
Λουκάς Σταύρου