Πως στηρίζουμε την οικογένεια
Στηρίζουμε την οικογένεια σημαίνει πρώτα από όλα ηθικά και πολιτισμικά αναδεικνύουμε τα φυσικά πρότυπα του άνδρα και της γυναίκας.
Οι νέοι επίσης πρέπει να μαθαίνουν το σώμα τους και τον φυσικό ρόλο του φύλου τους και ότι τα παιδιά δεν τα φέρνει ο πελαργός.
Επίσης πρέπει να γνωρίζουν οι νέοι την μεγάλη σημασία της φυλής και της διαιώνισης της στο χώρο της πατρίδος. Συνεπώς λέμε ναι στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση αλλά υπό το πρίσμα των φυλετικών και φυσικών αρχετύπων.
Κατόπιν αν δεν στηρίξουμε την οικογένεια οικονομικά με κρατικά μέτρα και προγράμματα τότε μένουμε στη θεωρία χωρίς την πράξη. Οι νέοι για να κάνουν οικογένεια και παιδιά θέλουν οικονομική στήριξη.
Το ερώτημα που τίθεται και είναι πρωτίστως πολιτικό, που θα βρεθούν τα λεφτά;
Η απάντηση είναι πως τα λεφτά θα βρεθούν αν το τραπεζικό σύστημα δεν ανήκει στους ολιγάρχες αλλά στο έθνος μέσα από μια οργάνωση αποκεντρωμένη στις κοινότητες που θα κατευθύνουν το δημιουργημένο δια του δανεισμού χρήμα στις λαϊκές παραγωγικές δυνάμεις αντί στην ολιγαρχία όπως συμβαίνει σήμερα.
Ένα μέρος του παραγόμενου χρήματος όταν επιστρέφει στο τραπεζικό κοινοτιστικό σύστημα θα “μηδενίζεται” επιστρεφόμενο στη κοινωνία και στη προκειμένη περίπτωση για να στηρίξει την οικογένεια μέσα από προγράμματα στέγασης, επιχειρηματικότητας στους νέους, καλλιέργειας της γης με την αρχή της χρησικτησίας και της κοινοτικοποίησης των τσιφλικιών.
Μπορούμε να φέρουμε νέους στην ύπαιθρο και να ζωντανέψουμε την επαρχία δίνοντας τους δάνεια για κτίσιμο οικιών τα οποία θα εξοφλούνται και με την γέννηση παιδιών.
Η στήριξη της οικογένειας στα πλαίσια της ισχύουσας τραπεζοκρατικής καπιταλιστικής δημοκρατίας είναι ένα κενό σύνθημα που το χρησιμοποιούν όλοι οι αγύρτες των πολιτικών κομμάτων.
Ο κοινοτισμός όμως μπορεί να κάνει αυτό το σύνθημα πραξη.
Τραπεζίτες και τσιφλικάδες (σε αυτούς περιλαμβάνεται και η περιουσία της εκκλησίας) θα χάσουν σε μια νύχτα τα πάντα και θα περάσουν οι περιουσίες τους στις τοπικές κοινότητες και στις οικογένειες των Ελλήνων.
Έτσι θα στηριχθεί η οικογένεια.
Κοινοτισμός τώρα με την εποπτική εξουσία του ένοπλου λαού.
Λουκάς Σταύρου