Ο Χριστοδουλίδης εκλιπαρεί τους κατακτητές
Ο πρόεδρος της κυπριακής δημοκρατίας επιχειρεί επανέναρξη των συνομιλιών μέσα από τριμερή διάσκεψη ακόμα και εντός Αυγούστου όπως λέει, δηλαδή σε περίοδο χαλάρωσης. Ξεχνά ότι δεν υπάρχει χαλάρωση για τα κράτη. Τα παθήματα του ελληνισμού κατά τον μήνα Αύγουστο δεν τον έχουν διδάξει.
Τριμερής διάσκεψη κατ’ αρχήν είναι λάθος διότι εξισώνεται ο θεσμός της προεδρίας της Κ.Δ. με τον ηγέτη του κατοχικού μορφώματος που σημαίνει ότι ο πρόεδρος βαδίζει σε λάθος δρόμο όπως βάδιζαν και οι προηγούμενοι πρόεδροι.
Παρακάμπτει επίσης ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης την τεταμένη κατάσταση στη Μέση Ανατολή που με την σειρά της επιβάλλει στην Τουρκία να έχει ισχυρότατη στρατιωτική παρουσία στη Κύπρο που πολλαπλασιάζει την απειλή τρίτης εισβολής εάν κρίνει ότι το επιβάλλουν οι συνθήκες.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ο ηγέτης του κατοχικού μορφώματος εμφανίζεται πλέον απαιτητικός και αδιάλλακτος.
Το μόνο που έχει να κάνει ο κ. Χριστοδουλίδης σε αυτή την φάση είναι να απαιτήσει από την Ελλάδα να εξοπλίσει την Κύπρο με όλα τα όπλα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Η Κύπρος οφείλει να απαιτήσει από την ελληνική κυβέρνηση να προστατέψει την Κύπρο και να δημιουργήσει έτσι ένα τετελεσμένο μόνιμης παρουσίας ισχυρών ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδος στη Κύπρο.
Η απαίτηση της καθόδου ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στη Κύπρο ακόμα και αν βρει κλειστές πόρτες από την κυβέρνηση της Ελλάδος, θα εκπεμφθεί προς την ελληνική κοινωνία και θα δημιουργήσει συνθήκες αλλαγής αποφάσεων εάν γίνει με σωστό τρόπο.
Η Κύπρος πρέπει να χρηματοδοτήσει κανάλι επικοινωνίας με τον ελληνικό λαό αν θέλει να έχει παρεμβατικό λόγο στην Ελλάδα.
Βέβαια ο πρόεδρος ενεργεί χωρίς ένα εθνικιστικό κίνημα στην αντιπολίτευση. Κάποιοι χρηματοδοτούμενοι από το σύστημα επαγγελματίες πατριώτες ψιθυρίζουν για ενιαίο κράτος με τους τούρκους δηλαδή για τελεσίδικη αποκοπή της Κύπρου από τον εθνικό κορμό και από την άλλη για ενιαίο αμυντικό δόγμα που θα το ξηλώνουν όποτε θέλουν κατόπιν εντολών των διαφόρων πρεσβειών στις οποίες μπαινοβγαίνουν.
Δυστυχώς ο λαός δεν θέλει να υπάρχει εθνικιστικό συγκρουσιακό κίνημα που θα οργανωθεί μέσα στα λαϊκά στρώματα και θα διεκδικήσει ριζικές θεσμικές αλλαγές που θα αποτελέσουν το θεμέλιο του απελευθερωτικού αγώνα.
Ο λαός αποφάσισε να αφεθεί αμέριμνος στα χέρια των ηγετίσκων της υποχώρησης και της συνδιαλλαγής.
Λουκάς Σταύρου